دارچین یا cinnamon از ادویه‌ جات بسیار پرکاربرد در تعداد زیادی از خوراکی ها می باشد. اما در طب سنتی این خوراکی فقط ادویه نبوده و خواص و فواید درمانی نیز دارد. این ماده پرخاصیت به دو دسته دارچین سیلان که در آمریکای جنوبی می‌روید و دارچین سنا (دارچین چینی) که در جنوب آسیا می‌روید تقسیم می‌شود. در قرون وسطی دارچین برای درمان سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می‌شد.
دارچین بعد از فلفل و زردچوبه یکی از پرمصرف‌ ترین ادویه های معطر و مطبوعی است که طعم آن ابتدا در دهان ملایم و کمی شیرین و بتدریج تند و سوزاننده می‌شود و بسیاری از خانواده‌ها کنجکاوند که بدانند این گیاه چه خواص متمایزی دارد. دارچین از نظر طب سنتی ایران، طبیعتی گرم و خشک دارد.

چای دارچین باعث لاغری می شود:
افرادی که مخلوط عسل و عرق دارچین را نوشیده‌اند اظهار کم‌اشتهایی و بی‌میلی نسبت به کربوهیدرات‌ها را تجربه کرده‌اند. 
اضافه‌کردن عسل و عرق دارچین به رژیم غذایی می‌تواند راهی دلپذیر برای کنترل این عارضه و کمک خوبی برای کاهش وزن باشد. نصف این چای را قبل از خواب و باقیمانده آن را صبح بنوشید. از آنجایی که ممکن است این چای باعث کاهش قند خون شود، بهتر است بیماران در مورد مصرف آن با پزشک معالج خود مشورت کنند.
عرق دارچین:
عرق دارچین طبیعتی گرم دارد،مقوی معده،تقویت کننده عمومی بدن و مقوی اعصاب است.
عرق دارچین بوی بد دهان را از بین می برد و ضد سرفه های مرطوب است. 
عرق دارچین وحشت وترس و خفقان و جنون را درمان می کند.
طریقه ی مصرف عرق دارچین: بعد از هر غذا نصف استکان میل شود.
با افزودن چند قطره عرق دارچین در چای میتوانید چای خوش طعم و دلپذیری داشته باشید.
تذکر: مبتلایان به فشار خون از مصرف عرق دارچین خودداری کنند.